W wieku 63 lat zmarł Stanisław Szozda, jeden z najlepszych polskich kolarzy w historii, wychowanek i zawodnik klubów LZS. Był dwukrotny mistrz świata (1973, 1975) i dwukrotny brązowy medalista MŚ (1971, 1977), a także dwukrotny srebrny medalista olimpijski (1972, 1976) w wyścigu drużynowym na 100 km. Był także wicemistrzem świata w wyścigu ze startu wspólnego z Barcelony (1973, za Ryszardem Szurkowskim). Zwyciężał w Wyścigu Pokoju (1974) i Tour de Pologne (1971).
Pochodził z Dobromierza, do LZS Prudnik trafił w wieku 16 lat. Zaczynał od kolarstwa przełajowego. Jego trenerem był Franciszek Surmiński. W trakcie kariery sportowej reprezentował Legię Warszawa (w okresie służby wojskowej) oraz LZS Zieloni Opole i LKS Ziemia Opolska.
W latach 70. był idolem kibiców, w 1973 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najpopularniejszego sportowca Polski. Przez całą karierę rywalizował z innym wielkim kolarzem Ryszardem Szurkowskim.
Karierę zakończył w wieku 28 lat, po upadku w Wyścigu Pokoju, w 1978 roku. Wielu twierdziło, że przedwcześnie, ale nie pozwoliły na jej kontynuowanie odniesione w kraksie obrażenia kręgosłupa.
Przez pewien czas pracował w USA, gdzie pomagał polskiemu trenerowi Edwardowi Borysewiczowi prowadzącemu kolarską reprezentacją tego kraju. Po powrocie do kraju założył własny biznes nie związany z kolarstwem. Na rower wsiadł ponownie w ubiegłym roku — wystartował w wyścigu dla amatorów podczas 69. Tour de Pologne. Od kilku miesięcy zmagał się z poważną chorobą.